Cykl rozrodczy kobiety rozpoczyna się pierwszego dnia krwawienia menstruacyjnego. Już od pierwszego dnia menstruacji, aż do dnia owulacji, podwzgórze (jeden z kluczowych gruczołów rozrodczych) produkuje gonadoliberynę (GnRH), hormon stymulujący wydzielanie gonadotropin. Pozwzgórze przesyła porcję GnRH naczyniami krwionośnymi do przysadki mózgowej co 60-90 minut. GnRH uruchamia wydzielanie hormonu folikulotropowego (FSH), a później także hormonu luteinizującego (LH) przez przedni pład przysadki and later LH (Luteinizing Hormone). To wszystko ma miejsce podczas menstruacji i w dniach poprzedzających owulację.
Hormon folikulotropowy (FSH) stymuluje rozwój i dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych. Jeden z tych pęcherzyków staje się pęcherzykiem dominującym (tzw. Pęcherzyk Graafa), który zawiera komórkę jajową (oocyt), która zostanie uwolniona podczas owulacji. Wzrastające pęcherzyki jajnikowe produkują estrogen.
Estrogen uwalniający się z pęcherzyków, a później z pęcherzyka Graafa powoduje wzrost i pogrubianie się wyściółki macicy (endometrium), w przygotowaniu na implantację zapłodnionej komórki jajowej.
Przeciętnie koło 7 dnia cyklu (choć są od tego częste odchylenia) jeden z pęcherzyków staje się dominujący. Inne pęcherzyki wraz z zawartymi w nich oocytami przestają być odżywiane i obumierają.
Dominujący pęcherzyk powoduje ostry wzrost estrogenu. Możesz poznać tą zmianę obserwując śluz szyjkowy (patrz artykuł Jak rozpoznać dni płodne). Estrogen osiąga swój najwyższy poziom jeden do dwóch dni przed owulacją.
Wzrost poziomu estrogenu sygnalizuje wydzielanie hormonu luteninizującego (LH), którego gwałtowny skok na 12-24 godziny przed owulacją można zaobserwować stosując testy owulacyjne lub mikroskop owulacyjny. LH przedostaje się poprzez krwiobieg do jajnika, gdzie powoduje wydzielanie przez jajnik enzymów, które przerywają pokrywę pęcherzyka Graafa. Pęknięty pęcherzyk uwalnia komórkę jajową, która dostaje się do jajowodu, gdzie może zostać zapłodniona. To jest owulacja. Skok LH jest niezbędny dla zaistnienia owulacji.
Po owulacji następuje gwałtowny spadek poziomu estrogenu. Pod wpływem LH, pęknięty pęcherzyk Graafa po owulacji staje się ciałkiem żółtym. Faza cyklu po owulacji zwana jest fazą lutealną, gdyż produkcja hormonów regulaowana jest przez ciałko żółte, z łac. corpus luteum. Ciałko żółte nadal produkuje pewną ilość estrogenu, lecz teraz także wydziela progesteron, który jest hormonem dominującym tę fazę cyklu. Tak jak estrogen, jest on potrzebny do rozwoju endometrium, w którym zagnieździ się i z którego będzie pobierała substancje odżywcze zapłodniona komórka jajowa. Wzrost poziomu progesteronu objawia się wzrostem temperatury ciała, który możesz zaobserwować prowadząc wykres obserwacji temperatury.
Jeżeli doszło do zapłodnienia (czyli złączenia komórki jajowej i plemnika w jajowodzie), ciałko żółte jest podtrzymywane przy życiu przez hormon ciążowy HCG (ludzką gonadotropinę kosmówkową) i kontynuuje wytwarzanie progesteronu oraz pewnej ilości estrogenu. Trwa też nadal rozwój wyściółki macicy. W miarę postępu ciąży, produkcja tych hormonów jest przejęta przez łożysko.
Jeżeli nie doszło do zapłodnienia, ciałko żółte obumiera, obniża się poziom progesteronu, i rozpoczyna się nowy cykl.
Hormon folikulotropowy (FSH) stymuluje rozwój i dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych. Jeden z tych pęcherzyków staje się pęcherzykiem dominującym (tzw. Pęcherzyk Graafa), który zawiera komórkę jajową (oocyt), która zostanie uwolniona podczas owulacji. Wzrastające pęcherzyki jajnikowe produkują estrogen.
Estrogen uwalniający się z pęcherzyków, a później z pęcherzyka Graafa powoduje wzrost i pogrubianie się wyściółki macicy (endometrium), w przygotowaniu na implantację zapłodnionej komórki jajowej.
Przeciętnie koło 7 dnia cyklu (choć są od tego częste odchylenia) jeden z pęcherzyków staje się dominujący. Inne pęcherzyki wraz z zawartymi w nich oocytami przestają być odżywiane i obumierają.
Dominujący pęcherzyk powoduje ostry wzrost estrogenu. Możesz poznać tą zmianę obserwując śluz szyjkowy (patrz artykuł Jak rozpoznać dni płodne). Estrogen osiąga swój najwyższy poziom jeden do dwóch dni przed owulacją.
Wzrost poziomu estrogenu sygnalizuje wydzielanie hormonu luteninizującego (LH), którego gwałtowny skok na 12-24 godziny przed owulacją można zaobserwować stosując testy owulacyjne lub mikroskop owulacyjny. LH przedostaje się poprzez krwiobieg do jajnika, gdzie powoduje wydzielanie przez jajnik enzymów, które przerywają pokrywę pęcherzyka Graafa. Pęknięty pęcherzyk uwalnia komórkę jajową, która dostaje się do jajowodu, gdzie może zostać zapłodniona. To jest owulacja. Skok LH jest niezbędny dla zaistnienia owulacji.
Po owulacji następuje gwałtowny spadek poziomu estrogenu. Pod wpływem LH, pęknięty pęcherzyk Graafa po owulacji staje się ciałkiem żółtym. Faza cyklu po owulacji zwana jest fazą lutealną, gdyż produkcja hormonów regulaowana jest przez ciałko żółte, z łac. corpus luteum. Ciałko żółte nadal produkuje pewną ilość estrogenu, lecz teraz także wydziela progesteron, który jest hormonem dominującym tę fazę cyklu. Tak jak estrogen, jest on potrzebny do rozwoju endometrium, w którym zagnieździ się i z którego będzie pobierała substancje odżywcze zapłodniona komórka jajowa. Wzrost poziomu progesteronu objawia się wzrostem temperatury ciała, który możesz zaobserwować prowadząc wykres obserwacji temperatury.
Jeżeli doszło do zapłodnienia (czyli złączenia komórki jajowej i plemnika w jajowodzie), ciałko żółte jest podtrzymywane przy życiu przez hormon ciążowy HCG (ludzką gonadotropinę kosmówkową) i kontynuuje wytwarzanie progesteronu oraz pewnej ilości estrogenu. Trwa też nadal rozwój wyściółki macicy. W miarę postępu ciąży, produkcja tych hormonów jest przejęta przez łożysko.
Jeżeli nie doszło do zapłodnienia, ciałko żółte obumiera, obniża się poziom progesteronu, i rozpoczyna się nowy cykl.
Dodaj do: 
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz